26-27 września 2016 pobiłem dwa swoje rekordy dobowe - dystansu i przewyższenia. Przejechałem z Krakowa przez Częstochowę do Wrocławia, zaliczając ok 325 km w poziomie i ponad 2200 m w górę. W ramach ciekawostki dodam, że podczas wycieczki przejechałem przez mosty na 3 najdłuższych polskich rzekach :).

Miejscami było ciężko, zwłaszcza na początku i na końcu, głównie dlatego, że nic nie układało się zgodnie z planem. Wystartowałem o 1,5 h za późno, bo trochę zaspałem, a potem długo się wybierałem. W konsekwencji pierwsze 30-40 km musiałem jechać trasą bardzo o tej porze ruchliwą. W stronę Krakowa kolumna samochodów toczyła się wolniej, niż ja. W drugą stronę ruch był wprawdzie mniejszy, ale nadal spory.

Najgorsza była jednak poranna mgła, tak gęsta, że można było ją kroić nożem. Mgła działa wprawdzie bardzo powoli, ale konsekwentnie penetruje wszystko. Po 30 km byłem cały mokry, a rzeczy w torbie zawilgocone. Telefon owinąłem zapasową bluzą. W pewnym momencie przestał działać licznik, który wcześniej bez szwanku przetrwał niejedną ulewę. Gdy przekonałem się, do czego jest zdolna mgła, zacząłem się zatrzymywać co kilka kilometrów, żeby sprawdzać, czy nadal mam tylne światło. Przy widoczności na 15-20 m moje zdrowie było mocno uzależnione od sprawnego działania Walle'go. Na szczęście ten nie zawiódł. Swoją drogą, teraz już wiem, po co mi takie mocne tylne oświetlenie (ponoć najmocniejsze na rynku). Wcześniej myślałem, że przydaje się głównie po to, żeby denerwować kierowców...

Gdy mgła opadła, a ruch samochodowy zelżał mogłem w końcu oddać się podziwianiu uroków Jury Krakowsko-Częstochowskiej i Parku Krajobrazowego Orlich Gniazd. Na pewno jeszcze tu wrócę, żeby zaliczyć Szlak Orlich Gniazd. Ogólnie to nie spieszyłem się zbytnio, często zatrzymując się przy atrakcjach przyrodniczych i architektonicznych, których tu nie brakuje. Wiedząc, że i tak czeka mnie jazda nocą, postanowiłem pozostawić ją sobie na równinno-monotonny Dolny Śląsk, za to wcześniej, bez zbędnego pośpiechu, nacieszyć oczy krajobrazem Jury. W Częstochowie zrobiłem sobie dłuższą przerwę na obiad i trochę się pokręciłem po mieście (nie licząc przejazdów, wcześnie byłem tu zaledwie raz na ślubie kolegi). Przejeżdżając przez każdą większą miejscowość starałem się rzucić okiem przynajmniej na jej centrum/rynek.

Większość pokonanego przewyższenia przypadło na odcinek Kraków-Częstochowa. Oczywiście zdawałem sobie sprawę z tego, że te rejony są pofałdowane, ale nie sądziłem, że aż tak. Gdybym to wiedział, to pewnie bym się wystraszył i na pierwszą w życiu 300 wybrał bardziej płaską trasę :)

Jazda w nocy też była dla mnie nowym doświadczeniem i nie było ono szczególnie przyjemne. Oczywiście wcześniej zdarzało mi się wracać po zmroku, ale nie żeby przez pół jesiennej nocy... Wilgoć, mgła, chłód, krajobraz (czyt. fragment szosy z poboczami) ograniczony zasięgiem latarki, przygnębiający widok opustoszałych wiosek. Czasami w ramach rozrywki pogonił mnie jakiś pies (rozrywki dla psa ma się rozumieć). W sumie można się przyzwyczaić, ale przyjemności z tego za wiele nie miałem. Ostatnie 68 km z niecierpliwością odliczałem do "mety".

Wycieczką godnie pożegnałem się z moim dzielnym trekkingiem, Kellysem Neosem, który od teraz będzie mi służył przede wszystkim jako rower miejsko-użytkowy. Funkcję wycieczkowo-wyprawową przejmie od niego nowy Author Ronin, który już od pewnego czasu czeka sobie w mieszkaniu na swój długodystansowy debiut.

Ogólnie wyjazd udany, trasa fajna (pokonana raczej w trybie turystycznym, niż sportowym), nie miałem problemów z sennością czy "przymulaniem", obyło się bez kontuzji. Jest satysfakcja z osiągniętego celu ! Są też plany na więcej, ale to już w przyszłym roku.

Pokaż trasę GPS

















GALERIA HD

Czego to człowiek nie zrobi dla szklanki czeskiego piwa :)

Pętla Wrocław - Broumow - Wrocław, przez Góry Sowie. W sumie 225 km w poziomie i 2000 m do góry (m.in. przez przełęcze Jugowską - 805 m n.p.m. i Sokolą - 754 m n.p.m.).

W zeszłym roku już "przerabiałem" podobną trasę, ale wtedy dojechałem tylko do granicy. Broumov leży w dolinie i żeby się tam dostać z granicy trzeba zaliczyć kilkukilometrowy zjazd, miejscami o nachyleniu 12%, który w drodze powrotnej oczywiście staje się podjazdem. Rok temu uznałem, że piwo na granicy będzie OK. Tym razem nie odpuściłem :)

Pokaż trasę GPS



















GALERIA HD